منم زیبا، که زیبا بنده ام را دوست می دارم

تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو می گوید

تو را در بیکران دنیای تنهایان

رهایت من نخواهم کرد 

بساط روزی خود را به من بسپار

رها کن غصه یک لقمه نان و آب فردا را

تو راه بندگی طی کن عزیزا 

من خدایی خوب می دانم 

تو دعوت کن مرا بر خود

به اشکی یا خدایی ،میهمانم کن

که من چشمان آشک آلوده ات را دوست می دارم

طلب کن خالق خود را،بجو ما را

تو خواهی یافت که عاشق می شوی برما

و عاشق می شوم بر تو

که وصل عاشق و معشوق هم ،آهسته می گویم

خدایی عالمی دارد .

قسم بر عاشقان پاک با ایمان

قسم بر روز 

هنگامی که عالم را بگیرد نور

قسم بر اختران روشن ،اما دور

رهایت من نخواهم کرد

بخوان مارا،

که می گوید که تو خواندن نمی دانی؟

تو بگشا لب

تو غیر از ما ،خدای دیگری داری ؟

رها کن غیر ما را ،آشتی کن با خدای خود،

تو غیر از ما چه می جویی؟

تو با هرکس به جز با ما چه می گویی؟

و تو بی من چه داری؟هیچ

بگو با من چه کم داری عزیزم؟ هیچ

هزاران کهکشان و کوه و دریا را

و خورشید و گیاه و نو رو هستی را،

برای جلوه خود آفریدم من

ولی وقتی تو را من آفریدم ،بر خودم احسنت می گفتم

تویی زیباتر از خورشید زیبایم

تویی والا ترین مهمان دنیایم

که دنیا بی تو چیزی چون تو را کم داشت

تو ای محبوب تر میهمان دنیایم

نمی خوانی چرا ما را؟

مگر کسی هم با خدای خویش قهر می گردد ؟

هزاران توبه ات را گرچه بشکستی ،ببینم

من تو را از درگهم راندم ؟

اگر در روزگار سختی ات خواندی مرا

اما به روز شادیت ،یک لحظه هم یادم نمی کردی

به رویت هیچ آوردم؟

که می ترساندت از من ؟

رها کن آن خدای دور

آن نا مهربان معبود 

آن مخلوق خود را

با زبان بسته ات کاری ندارم

لیک غوغای دل بشکسته ات را

من شنیدم 

غریب این زمین خاکی ام

آیا عزیزم،حاجتی داری؟

تو ای از ما کنون برگشته ای

اما کلام آشتی را تو نمی دانی؟

ببینم

چشمهای خیست آیا،گفته ای دارند ؟

بخوان ما را

بگردان قبله ات را سوی ما،

اینک وضویی کن .

خجالت می کشی از من

بگو، جز من کس دیگر نمی فهمد

به نجوایی صدایم کن

بدان آغوش من باز است

برای درک آغوشم ،شروع کن

یک قدم با تو ،

تمام گام های باقی مانده اش با من

بخوان ما را

*****کیوان شاهبداغی****

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نظرات شما عزیزان: